ยิ่งโตขึ้น เพื่อนยิ่งน้อยลง -- ธรรมชาติของวัย

ตลอดช่วงชีวิตคนเรา มันมีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันไปครับ
ทำให้ความรู้สึกต่างๆต่อมิตรสหายแตกต่างกันไปครับ

+ วัยเรียน (ประถม มัธยม) เพื่อนเรียน เล่นกีฬา ทำการบ้านด้วยกัน
เริ่มเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตด้วยกัน แต่โดยมากก็มีข้อจำกัดที่ต้องยึดติดกับผู้ปกครองอยู่

+ วัยมหาลัย สนุกสุดๆ สำมะเลเทเมาได้เพียบ อิสระเสรี มีแฟนได้ก็ช่วงนี้
มิตรสหายก็ไปไหนไปกัน เที่ยวด้วยกัน สนิทกันมากครับ

+ วัยเริ่มทำงาน ก็ยังสนุกกันอยู่ เริ่มมีเงินเที่ยวบ้าง
มิตรสหายก็จากมหาลัยที่ยังไปมาหาสู่กัน
สักพักก็จะเริ่มห่างหายกันไป เพราะมีแฟนกัน

+ วัยแต่งงาน ก็เริ่มห่างเหินจากเพื่อนๆ เพราะต้องเริ่มสร้างครอบครัว
ยังพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แต่ก็ต้องรู้จักเพื่อนของคู่ชีวิตเพิ่ม
ความสนิทสนมเริ่มน้อยลง เพราะต้องให้เวลากับคู่ชีวิต

+ วัยลูกเล็ก อันนี้หมดสภาพการเที่ยวแล้วครับ
เพื่อนก็เริ่มห่างหาย เพราะเราไม่สะดวกในการไปเที่ยวด้วย

+ วัยลูกโตขึ้น เพื่อนใหม่เริ่มเข้ามาจากพ่อๆแม่ๆของเพื่อนลูก
ส่วนใหญ่ก็คุยกันเรื่องลูก ถามปัญหา แล้วก็ช่วยๆกันครับ

+ วัยลูกเติบโต อันนี้ก็มัวแต่ปวดหัวเรื่องลูกในวัยรุ่นครับ
แล้วก็การทำงานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น เวลาให้เพื่อนแทบจะไม่มีแล้วครับ
อย่างเก่งก็ไปกินข้าว คุยรำลึกความหลังกันแป๊บๆ
ไอ้แบบจะเที่ยวหัวหกก้นขวิดก็คงไม่มีแล้ว

+ วัยเกษียณ... อ่ะอันนี้จริงๆแล้ว เริ่มจะได้เพื่อนกลับมาแล้วครับ
เพราะต่างคนต่างก็หมดภาระการทำงาน เริ่มมีเวลาว่างมากขึ้น
หลายคนจะเริ่มออกเที่ยวกันอีก ก็เพราะเริ่มอยู่ว่างๆกันแล้ว
แต่เพื่อนๆก็จะเริ่มลดๆลงเรื่อยๆ เพราะหมดสภาพกันไปแล้วครับ

สรุปแล้ว เพื่อนๆก็มีลดๆเพิ่มๆเรื่อยๆครับตามสภาพการณ์ของชีวิต

แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ...
อย่าหยุดที่จะรู้จักคนใหม่ๆ ไม่ว่าจะต่างวัยกันแค่ไหน
คนทุกคนมีสิ่งใหม่ๆ ให้เราเรียนรู้เสมอ
อย่าไปคิดว่าต้องความสุขแบบเดิมๆเท่านั้น จึงจะเรียกว่าสุข
เราเรียนรู้แล้วก็สร้างความสุขแบบใหม่ๆได้เสมอครับ

อ้างอิงจาก pantip.com/family